Dominującą nad żmigrodzkim rynkiem bryłę gotycko-manierystycznego kościoła parafialnego p.w. św. Trójcy zbudowano w latach 1597 – 1607 na miejscu starszej drewnianej świątyni p.w. Najświętszej Marii Panny. Po dwóch pożarach wnętrze kościoła zbarokizowano (w latach 1702-1704) wg projektu Christopha Hacknera. W latach 1869-1870 dobudowano neogotyckie prezbiterium. Do kościoła prowadzi obecnie portal z ok. 1607 r., nad którym znajduje się herb fundatora Adama von Schaffgotsch i jego żony Katarzyny z domu Guttenstein. W środku warto zobaczyć m.in.:
– barokową kaplicę grobową rodziny von Hatzfeldt,
– obraz F.A. Schefflera „Adoracja Krzyża Świętego” z 1738 r.,
– dwa ołtarze boczne: jeden z ok. 2. poł. XIX wieku z obrazem św. Jana Nepomucena Adorującego Madonnę, a drugi, obecnie p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, pochodzący z ok. 1704 r.,
– obrazy: „Pokłon Trzech Króli” z XVIII w, „Św. Wincenty a Paulo” z 1854 roku; „Opłakiwanie” z XIX wieku,
– rzeźby: św. Florian z ok. 1750, św. Jan Nepomucen z ok. 1750 roku, Matka Boska Bolesna i św. Józef z dzieciątkiem z ok. 1715 roku,
– pięciowieżowy prospekt organowy, który powstał w latach 1911-12, z wykorzystaniem szafy poprzedniego instrumentu z 1746 r.
– w ściany zewnętrzne kościoła wmurowana została m.in. renesansowa płyta nagrobna Henryka von Kurzbach pochodząca z ok. 1590, tablica inskrypcyjna Valentinusa Schmidt z 1672 r., a wewnątrz świątyni jest tablica Hermanna Antona von Hatzfeldt i XVI-wieczne epitafium dwóch dziewczynek z rodu von Kurzbach.
– przed świątynią stoi barokowa figura św. Jana Nepomucena ustawiona w 1731 r.
źródło: it-zmigrod.pl/zabytki/