Pałac został wybudowany ok. 1785 roku przez rodzinę von Reichenbachów z Goszcza. Dwór był wtedy jednopiętrowy i znacznie mniejszy niż jest obecnie. Pod ich zarządzaniem pozostał przez sześćdziesiąt lat. 22 lipca 1845 roku majątek nabył od hrabiego Heinricha pochodzący z Westfalii hrabia Adelberdt von der Recke von Volmerstein. Założyciel Fundacji, która zaczęła organizować pracę krośnickiej lecznicy. W tym samym roku pałac został przebudowany z barkowego w stylu neorenesansowy. Stylistyka neorenesansowa owego budynku prawdopodobnie została zaczerpnięta ze wzorów włoskich. Był to największy na owe czasy pałac na tych terenach, ustępujący jedynie siedzibie w Brzostowie.
Po śmierci hrabiego zarządzanie pałacem przejęli jego potomkowie. Syn Wernera Leopold junior był inicjatorem ostatniej przebudowy pałacu. Miała ona miejsce w latach 1927-1929. Architektem owej przebudowy był Hans Thomas z wrocławskiego oddziału Bund Deutscher Architekten. Thomas odszedł od dotychczas praktykowanej nowoczesnej architektury i przebudował siedzibę w stylu neoklasycyzmu pruskiego.
W architekturze pałacu można wydzielić elementy historyzujące oraz modernistyczne, między którymi Hans Thomas starał się znaleźć kompromis Architekt stworzył specyficzny styl łączący w sobie zarówno modernizm, jak i neoklasycyzm. Potrafił wyodrębnić wspólne cechy tych kierunków, nadając pałacowi w Krośnicach oryginalny i niepowtarzalny kształt. Forma, którą nadano pałacowi, przetrwała do dziś, pomimo zajęcia pałacu w 1945 roku przez wojska radzieckie i towarzyszącym mu rabunkom i zniszczeniom w Krośnicach.
Budynek pozostawał pusty aż do roku 1957, kiedy Ministerstwo Zdrowia przeznaczył go pod zarząd Państwowego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych, gdzie do roku 1996 był szkołą dla dzieci ze szpitala neuropsychiatrycznego.
W roku 1996 pałac odkupiły władze Urzędu Gminy, wyremontowały go i przeznaczyły na swoją siedzibę. W czasie ostatniego remontu dokonano wielu zmian zwłaszcza wewnątrz, przystosowując pomieszczenia do celów biurowych.