10 największych atrakcji gminy OBORNIKI ŚLĄSKIE

Dworzec kolejowy w Obornikach Śląskich

Znajduje się w centrum miasta na linii kolejowej łączącej Wrocław z Poznaniem. Jest punktem wyjścia szlaków pieszych i rowerowych, które prowadzą przez całą gminę. Sam neoklasycystyczny budynek powstał w 1856 roku i mieści m.in. poczekalnię dla podróżnych z kasą biletową, mieszkania oraz bibliotekę publiczną z kasą znaczków.

Stacja kolejowa Oborniki Śląskie znajduje się na linii Wrocław - Poznań. Zatrzymują się tu pociągi regionalne (Koleje Dolnośląskie, Przewozy Regionalne) oraz pociągi IC. Podróżować można z następujących kierunków: Gdynia, Ustka, Kołobrzeg, Szczecin, Słupsk, Poznań, Wrocław, Kraków, Katowice, Giżycko, Zakopane, Przemyśl.

fot. archiwum gminne

Wzgórze "Grzybek" w Obornikach Śląskich

"Grzybek" to znany w Obornikach i okolicy park krajobrazowo-rekreacyjny o powierzchni ponad 100 hektarów. Jest to świetne miejsce na odpoczynek, przystanek w wycieczce rowerowej i podziwianie krajobrazów. Znajdują się tu zarówno rozległe tereny otwarte - łąki - jak i gęste lasy z wąwozami, stawami i leśnymi strumieniami. Najwyższym wzniesieniem na Pilzhügel jest Holtei-Berg*, z którego można podziwiać piękny widok na okolicę i znaleźć kolejny znaczek. W pogodny dzień można nawet zobaczyć Sudety z górującą Śnieżką.

* Karl Eduard von Holtei (ur. 24 stycznia 1798 we Wrocławiu, zm. 12 lutego 1880 tamże) - niemiecki poeta romantyczny, pisarz, aktor i reżyser teatralny. Uznawany za najbarwniejszą postać kultury na Dolnym Śląsku w XIX wieku.

4 lutego 1821 w kościele ewangelickim w Obornikach Śląskich (Obernigk) poślubił aktorkę Louise Rogée, z którą zamieszkał w swoim domu w tej samej miejscowości. Po narodzinach dzieci (syna Heinricha, zmarłego w 1836 r., i córki Marie Henriette, urodzonej w 1822 r.) zasadził przed swoim domem jodłę, która po latach stała się herbem miasta. Założyciel i wydawca gazety "Obernigker Bote". Wraz z żoną przeprowadził się do Wrocławia, gdzie pracował jako poeta teatralny w Kalte Asche. Później przeniósł się do Berlina, gdzie jego żona miała kontrakt teatralny na dworze królewskim. Tutaj napisał wodewile Die Wiener in Berlin (1824) i Die Berliner in Wien (1825), które stały się bardzo popularne.

Pałac Schaubertów w Obornikach Śląskich

Pałac Schaubertów został zbudowany w latach 1864-1865 według projektu Wilhelma Grapowa (który zaprojektował również wrocławski dworzec kolejowy) dla Karla Friedricha Gustava Schauberta z ośmioboczną wieżą na miejscu dawnego pałacu rodziny Schaubertów z XVII wieku. Obok tej niezwykłej budowli znajduje się park i zabudowania gospodarcze. Po wojnie pałac został przejęty przez przedsiębiorstwo państwowe i zmodernizowany. Z historycznej części zachowała się jedynie ośmiokątna wieża, która do dziś zachwyca turystów.

fot. archiwum gminne

Grodzisko w Bagnie

Niedaleko miejscowości Bagno, około 1 km na zachód, znajduje się średniowieczna osada z XII-XIII wieku. Kopiec zamkowy był otoczony wałem i fosą, których zarysy są nadal widoczne w terenie. Na teren twierdzy prowadzi masywny kamienny most z 1915 roku. Po zachodniej stronie zamku znajduje się krzyż z piaskowca z 1920 roku z napisem "Wszystko pochodzi od Boga, szczęście i nieszczęście, życie i śmierć".

fot. archiwum gminne

Klasztor (pałac) w Bagnie

Zespół pałacowo-parkowy* z początku XVIII wieku. Pałac składa się z dwóch części: Zachodnie skrzydło w stylu barokowym zostało zbudowane w latach 1720-1734, wschodnia część w stylu neobarokowym powstała około 1913 r. Całość osadzona jest pośrodku pięknego angielskiego parku. Naprzeciwko zamku znajduje się staw, w którym przy odrobinie szczęścia można dostrzec pływające łabędzie.

* Zamek został zbudowany na początku XVIII wieku na pozostałościach XIII-wiecznej warowni księcia Konrada II, która została zniszczona podczas wojny trzydziestoletniej. Najstarsza, barokowa część obecnego zamku została zbudowana przez hrabiego Henryka Leopolda von Seher-Thos i jego żonę Johannę Friedrich von Wentzky. Ich rodowy herb znajduje się w kartuszu nad wejściem od strony parku. W ciągu pierwszych dwóch stuleci swojego istnienia zamek zmieniał właścicieli co najmniej dziewięć razy, aż w 1905 roku został nabyty przez wrocławskiego przemysłowca i piwowara Georga Kisslinga za około 1,5 miliona marek. Siedem lat później Kissling i jego rodzina przeprowadzili się z Wrocławia do Bagna, czemu towarzyszyła renowacja wnętrz starego budynku i budowa drugiego, neobarokowego skrzydła zamku, znanego dziś jako "Nowy Zamek". Po śmierci dziedzica w kwietniu 1922 r. miejscowym majątkiem zarządzał jego syn Conrad Kissling, który pięć lat później z powodów ekonomicznych sprzedał Bagno wraz z zamkiem, zachowując jedynie wzgórze Kaltenhausen, na którym wybudował rodzinne mauzoleum.

Posiadłość Kisslingów stała się własnością Śląskiego Towarzystwa Kredytowego i Nieruchomości z siedzibą we Wrocławiu, za pośrednictwem którego w 1930 r. została przekazana Zgromadzeniu Salwatorianów, które poszukiwało odpowiednich pomieszczeń na budowę ośrodka szkoleniowego. Do 1940 r. zakonnikom udało się założyć w pałacu studia filozoficzno-teologiczne, a później nowicjat, jednak na czas wojny musieli opuścić budynek klasztorny, w którym władze utworzyły tzw. obóz przesiedleńczy dla przesiedleńców i etnicznych Niemców z Jugosławii, Łodzi i Warszawy.

W 1945 r. budynek przejęli salwatorianie prowincji polskiej. Od 1953 r. w pałacu mieści się Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów wraz z klasztorem. Wewnątrz zachowała się barokowa drewniana klatka schodowa oraz ozdobny kamienny kominek z tego samego okresu. Budynek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi również Nowy Pałac z 1913 r., garaż z bramą z 1913 r., budynek bramny z bramą z 1913 r., pawilon żeliwny z 1905 r., dom ogrodnika z 1910 r., zabytkowy park krajobrazowy wokół pałacu o powierzchni ok. 5 ha z rzadkimi, wielowiekowymi zabytkami architektury. 5 ha z rzadkim, wielowiekowym drzewostanem (jodła olbrzymia i kalifornijska, dąb błotny, jodła kanadyjska itp.), obiekty tzw. małej architektury (kościół, altana filozoficzna, grota).

fot. archiwum gminne

Lotnisko w Golędzinowie

Wzbijamy się w przestworza. Dosłownie, dzięki lotnisku w Golędzinowie. Lotnisko posiada dwa trawiaste pasy startowe o długości 400 i 500 metrów. Codziennie spotykamy tu pasjonatów latania, którzy przelatują nad naszą urokliwą gminą.

fot. archiwum gminne

Papugarnia Kubuś&Endriu w Kuraszkowie

Spacerując po naszej gminie trafimy do Parugarni. Jest to świetne miejsce dla dzieci i rodziców. Można miło spędzić czas w otoczeniu ptaków, co pozytywnie wpływa na odwiedzających.

fot. archiwum gminne

Miasto portowe w Urazie nad Odrą

Witamy nad Odrą! Wizyta w Urazie może być krótszą lub dłuższą odskocznią od zgiełku codzienności. Poznaj główny nurt Odry, starorzecze Odry, meandry Odry i zbiornik Prężyce. Na miejscu można zostawić swoją łódź lub jacht pod dobrą opieką, wypożyczyć sprzęt żeglarski i cieszyć się prostymi, dobrymi i dostępnymi produktami z portowej tawerny i portowej pizzerii. Ahoj!

Fot. Gemeindearchiv

Zamek Auras w Urazie

Ruiny zamku* w zakolu Odry, otoczone wałem ziemnym i fosą. Co ciekawe, budowla została wzniesiona na planie trójkąta równobocznego, co czyni ją unikatową w skali Europy.

* Twierdza obronna zbudowana w XIII wieku jako rezydencja kasztelana, która strzegła przeprawy przez Odrę i znajdowała się w jej zakolu. Pierwotnie należał do książąt wrocławskich. Zamek został wzniesiony z rudy darniowej i cegły na planie trójkąta równobocznego o bokach mierzących około 23 metry[2]. Jest to rzadko spotykana konstrukcja, która miała łagodzić skutki ostrzału artyleryjskiego. Pociski miały "ślizgać się" po ścianie. Podobną formę ma wieża w kształcie kropli wody na zamku w Bolkowie. Spiczaste narożniki zwrócone są w stronę miasta i Odry. Mury na poziomie gruntu miały 2,5 metra grubości.

W 1336 r. miasto i zamek przeszły w posiadanie starosty wrocławskiego Konrada von Borschnitz, w 1344 r. wzmiankowany jest burgrabia Hancho von Auras, w 1363 r. Herman von Borschnitz. W latach 1428-1443 należała do rodziny von Tschirna. W 1466 r. król Czech Jerzy z Podiebradów przekazał majątek rycerzowi Christophowi von Skopp, który rozbudował zamek. Kolejnym właścicielem był Konrad X Biały, książę oleśnicki. Od 1492 r. przez prawie 150 lat zamek był własnością rodziny von Joerger. Przeprowadzili oni dalszą przebudowę zamku w stylu barokowym. W 1640 r. zamek kupiła rodzina von Saurma-Jeltsch, a następnie baron Balthasar von Logau (1690-1695). Około 1810 roku ówczesny właściciel baron von Koschuzky kazał rozebrać wały i most zwodzony, a fosę częściowo zasypać.

W drugiej połowie XIX wieku zamek został przebudowany w stylu neogotyckim, niemal całkowicie zacierając ślady wcześniejszego okresu. Na początku XX wieku zaniedbana budowla coraz bardziej niszczała, aż w końcu została podpalona przez żołnierzy radzieckich w 1945 roku, a po wojnie zniszczona przez szabrowników. W 1952 r. zawaliły się sklepienia i stropy, a w 1953 r. południowy narożnik. Ruiny zostały zabezpieczone w 1956 roku.

Obecnie zamek ma nowego właściciela, który powoli, ale systematycznie stara się go częściowo odbudować. Dostęp do terenu zamku jest utrudniony, ale możliwy po uzgodnieniu z właścicielem.

fot. archiwum gminne

Kościół Świętej Trójcy w Lubnowie

Najstarsza wzmianka o kościele pochodzi z 1313 roku, obecna budowla pochodzi z XV wieku, jej fundatorem był Hans von Diebitsch, właściciel majątku. Został odrestaurowany w latach 90-tych XX wieku. Późnogotycki kościół z wolnostojącą drewnianą dzwonnicą. Zachowane wnętrze: Barokowy ołtarz z 4 ćwierci XVII wieku; późnogotyckie sakramentarium wykonane z piaskowca; późnogotycka chrzcielnica wykonana z piaskowca z herbem szlacheckim na obwodzie czaszy.